Week 6

Week 6.

Maandag 12 maart. Rens en ik waren weer om 9 uur begonnen op stage. Om 11 uur kwamen mijn ouders ook weer kijken. Ze werden weer vrolijk onthaald door de kinderen, de kinderen gingen zingen voor ze. Weer hadden we wat speeltjes mee genomen naar Jombas. De kinderen zijn er zo blij mee! Ze laten ook de hele dag door nieuwe trucjes zien. Father Babu was ook langs geweest om mijn ouders te ontmoeten. De hele middag hebben we eigenlijk gepraat. Later was Mary ook gekomen. We ;hebben gevraagd wanneer ze begonnen met bouwen van het nieuwe gebouw. Hier waren ze alleen heel erg onduidelijk over. Later op de middag hebben Rens en ik aangegeven hoeveel sponsergeld wij hadden. En dat wij dit aan Jombas wilden geven. Ze waren hier zo ontzettend blij mee. Nu gaan ze maandag al cement en stenen kopen en dit bij de nieuwe grond neer zetten. Ze willen nu zo snel mogelijk gaan beginnen met bouwen! Zo leuk is dat om te horen dat ze nu eindelijk kunnen beginnen. Maandag ochtend gaan wij kijken bij tienermoeders in Watamu, dat is een nieuw project van Kenia Xperience. Waarschijnlijk daarna gaan we dan naar de nieuwe plek van Jombas om daar te helpen met de stenen. Erg leuk dat wij nu ook wat mee kunnen maken van de bouw.

Dinsdag 13 maart. Dit was het laatste dagje van papa en mama. In de middag zijn we gaan lunchen, mijn ouders, Rens en ik. Dit was erg gezellig en als afsluiter hebben we nog een ijsje gehaald. ’s Avonds ben ik bij ze blijven eten. Na het eten heb ik alweer afscheid moeten nemen. Dat is toch wel lastig vind ik. Het was gek dat ze hier waren maar wel heel fijn. En nu zijn ze al weer weg. Maar ik ben wel erg blij dat ze langs gekomen zijn en dat ze alles hebben kunnen zien. Jammer was wel toen we afscheid gingen nemen dat er 4 jongens bij mijn hotel voorde deur stonden dus was een beetje lastig.

Woensdag 14 maart. Vandaag had ik de laatste speeltjes mee genomen voor Jombas. Hier zaten een hoop stikkers bij en plak tatoo’s. Ik liet deze zien aan de lerares Monica. Op een vel tatoo’s stonden allemaal plaatjes van Bob de Bouwer. Zij wist alleen niet wie dit was. Dit was het zelfde bij stikkers van prinsessen en van Micky Mouse en Pluto en andere disney plaatjes, eigenlijk heel logisch dat ze dat niet kennen want ze hebben geen tv . Maar het was wel gek. Ik heb bij alle jongens een tattoo op gedaan van Bob de Bouwer. Ze vonden het erg leuk om te zien en waren er erg blij mee. Later op de middag ging ik met Monica en een jongen: Duncan. Naar een privéziekenhuis. Dit was erg dichtbij. Hij had een vochtbult bij zijn boven been, hierdoor moest hij een injectie hebben. Toen we terug waren hebben we gegeten en ging iedereen slapen. Ik ben toen ook op bed gaan liggen en Rens is gaan gameboyen. Om kwart voor 3 hoorde we pas weer mensen dus zijn wij gaan kijken. Alleen de leraresen waren wakker dus daar zijn we bij gaan praten en na een kwartiertje konden we al weer naar huis. Dit was een kort dagje. Elke keer met de matatu reizen blijft apart. Elk busje is anders en veel rijden erg hard en gevaarlijk. Sommige halen zelfs links in terwijl ze hier links rijden.. of ze halen wel rechts in maar dan komt er een tegenligger aan of in een bocht waardoor ze niet eens kunnen zien wat er aan komt.

Donderdag 15 maart. Toen wij aankwamen waren de kinderen aan het voetballen. Team zonder shirts en een team met shirts. Toen ik de kinderen zonder shirts zag schrok ik toch wel een beetje hoe mager zij zijn. Ze krijgen bij Jombas wel goed ontbijt lunch en avond eten maar tussen door snoepen zij helemaal niks en vaak eten zij wel het zelfde. Maar door ons sponsor geld wordt ook weer nieuw eten gekocht zodat ze kunnen afwisselen en ze nieuwe dingen kunnen eten. In de middag kwam Nell ( lerares van het KW1C) aan. Wij hebben haar in het hotel opgewacht en toen zijn we met z’n allen wat gaan lunchen ergens om even gezellig te praten

Vrijdag 16 maart. Weer een stage dagje. Van te voren wisten wij dat de kinderen een sport ochtend hadden dus we kwam bij Jombas aan en daar waren nog maar 4/5 kinderen. Deze bleven thuis omdat zij geen schoenen hebben en hierdoor niet mee konden doen aan de wedstrijden en niet het stuk naar het veld konden lopen. Best sneu want de kinderen zelf kunnen er niks aan doen dat ze geen schoenen hebben. Wij zijn met Monica samen naar het veld gaan lopen. Daar waren 2 scholen: Jombas en een andere school. Hier werden dus allemaal spelletjes gedaan. Wat mij wel opviel is dat alle leraren met een stok rond liepen om de kinderen hiermee dus te kunnen bijsturen. De spelletjes waren voetballen, hardlopen, estafette en touwtrekken. Het was erg leuk om te zien en er zaten een paar echte fanatieke bij. Mary was ook langs gekomen en was komen kijken. De leraren deden een wedstrijd. Eerst de mannen en daarna de vrouwen. Nou Rens begon eerst tegen andere 3 leraren: Je rent naar de overkant van het veld, drinkt dan zo snel mogelijk een glazen fles cola van 330 ml leeg en dan ren je terug.(zonde eigenlijk van dat flesje drinken..) Het zag er niet zo heel moeilijk uit maar ik dacht eerst van nou met al dat prik ga ik waarschijnlijk goed boeren. Maar toen was ik aan de beurt. Ik rende naar de overkant en ging daar zo snel mogelijk drinken maar het was nog extra moeilijk omdat er geen lucht in het flesje komt dus er dan natuurlijk niks meer uit kwam. Sta je daar met z’n 4e in een rij allemaal te boeren en tussen door het zo snel mogelijk proberen leeg te drinken. Dat was dus nog best lastig. Maar toch 2e geworden van de 4 haha. Ik had op mijn blote voeten de wedstrijd gedaan want iedereen loopt daar op blote voeten. Dit was alleen niet erg slim. Ik rende over enorm warm zand en later over dood gras met bladeren er tussen nou aan het einde had ik zo’n pijn aan mijn voeten en 2 hele grote blaren er gratis bij. Voortaan maar gewoon mijn slippers aan laten. Na deze wedstrijd zijn we met Mary samen naar Malindi gegaan om ons sponsor geld te pinnen. Zo leuk om dat te geven want ze zijn er zo blij mee en nu kunnen ze eindelijk beginnen met het bouwen. Het wordt hier gewoon veel te klein. De jongens slapen allemaal met z’n 2e in 1 bed. En ze kunnen geen nieuwe kinderen meer aannemen terwijl hier wel grote vraag voor is. In het weekend gaat Mary cement en stenen kopen en zorgen voor een beveiliger die op de spullen let. Voor hem moet ook een ‘hutje’ gebouwd worden. Maandag vroegen mijn ouders aan Father Babu of ze niet eerst de hele grond plat moesten maken, dus de bomen weg en takken enzovoort. Hij zei dat ze alleen het gene weg halen waar het gebouw op komt en dat gebruiken ze als brandhout. Ze gooien niks hier weg. En bij de rest van de grond gaan ze bomen pas kappen als ze nieuw brandhout nodig hebben. In Nederland wordt alles gewoon plat gemaakt en weggegooid. Dat zullen ze hier nooit doen. Vrij snel nadat wij weer thuis waren kwamen Leakna en Renée. Wij zijn toen met z’n allen uit eten gegaan bij Beer Garden. Dit is een erg goedkoop tentje waar je voor het avond eten maar 2 of 3 euro betaalt en je dan ook goed vol zit. In de avond zijn we weer naar Come Back gegaan. De jongens kwamen pas wat later, de reden hiervan hebben wij gemerkt toen wij weer thuis kwamen. Maar bij Come back was het erg gezellig. Hier waren 2 jongens die tegen Rens en Glenn gingen praten en later met ons. Zij kwamen uit Amerika. Leuk om te zien dat mensen hier over al vandaan komen. Maar toen later kwamen we thuis en toen merkten we waarom ze wat later waren. Er was een touw gespannen voor de deur met een cola fles hier aan vast, dus zodra wij naar binnen zouden lopen zou die fles omvallen ( grap was mislukt ) Op de ventilator hadden ze een flesje water, trechter en een flesje bellenblaas opgezet. Ellen deed de waaier aan en ik riep: hoh stop!. Nog net op tijd gestopt voor dat alles er af viel. In mijn tandpasta zat een stukje wattenstaaf ( deze grap kende ik al dus ik zag het al zitten) en onder het bed van Renée lag een fles cola. Dit lag dus erg hard, hier kwam ze pas achter toen ze er op lag. Ze hadden onze klamboe losser gedaan zodat die zou vallen. Hij viel niet maar Ellen en ik zijn wel 15 minuten bezig geweest met de klamboe goed doen zo vervelend als je gewoon wilt slapen! De jongens waren op hun balkon gaan zitten om onze reacties te luisteren.

Zaterdag 17 maart. Om 7 uur ging de wekker alweer en moesten we gaan ontbijten. De jongens die waren weer zo slim om door de wekker heen te slapen dus die werden 1 kwartier voor dat we eigenlijk weg wilden gaan wakker gemaakt door Renée en mij. We dachten: waar blijven ze toch.. Toen nog even snel ontbeten en gingen we met de matatu naar Kilifi. Dit was een reis van ongeveer 1,5 uur en de bus zat nog redelijk vol ( alweer ). Eerst gingen we naar het kantoor van Kenia Xperience! En daar was Everlyne en kwam James ( de man voor safari ) langs om een datum te prikken. We hebben uiteindelijk besloten om 2 nachten en 3 dagen te gaan. 28/29 en 30 maart. Hierna zijn we met een Tuc Tuc naar het voetbal veld gegaan voor een school voetbal toernooi voor meiden. Cokcy zit in de organisatie van dit toernooi. We zaten mooi op de eerste rij dus konden alles goed zien. Als de speelsters moesten wachten merkte je dat ze al erg snel een beetje aan het dansen waren op de muziek die er was. Ze zijn hier erg ritmisch en kunnen goed dansen. Ze voetballen hier minder grof dan in Nederland. Ze halen niet expres iemand onderuit of blijven extra lang op de grond liggen. Er zijn ook een hele hoop minder blessures. Na het voetballen zijn we naar het kantoor gegaan waar Cocky werkt voor de voetbal, dit heet Moving the goal posts. Dit is een organisatie voor vrouwen voetbal en waar meiden ook ingelicht worden over aids, seks en de rechten die zij als vrouwen hebben. Later zijn we nog naar het huis van Cocky geweest om te kijken hoe zij woont. Erg leuk dat wij dit mochten zien. ’s Avonds hebben Renée, Leakna, Nell en ik gekookt en zijn de jongens en Ellen nog uit eten geweest. ’s Avonds lekker rustig aan gedaan.

Zondag 18 maart. Lekker aan het zwembad gelegen en straks spelletjes doen. Gezellig! Morgen gaan we naar tienermoeders in Watamu. Dit is een nieuw project van Kenia Xperience. Ik ben erg benieuwd! Hierna gaan we naar de nieuwe grond van Jombas waar ze als het goed is dus gaan beginnen met de bouw!